Dom Towarowy Braci Jabłkowskich w Warszawie świętuje

Dom Towarowy Braci Jabłkowskich

Budynek domu towarowego, wzniesiony w latach 1913–1914 przy ul. Brackiej 25 w Warszawie.

Dzięki bezpośredniemu zaopatrzeniu u producentów, firma zlikwidowała pośredników i mogła proponować swoim klientom produkty po konkurencyjnych cenach. W celu usprawnienia doświadczenia zakupowego, na trzecim piętrze uruchomiono kawiarnię, a w okresie letnim na dachu serwowano kefiry i soki owocowe, promując zdrowy sposób odżywiania.


Dom Towarowy osiągnął swoje największe triumfy w okresie międzywojennym, będąc wiodącym obiektem tego rodzaju w Warszawie do roku 1939. Wówczas był także największym domem towarowym w Polsce, prowadząc jednocześnie sprzedaż wysyłkową. Pracownicy firmy byli nawet wysyłani do Paryża, aby śledzić najnowsze trendy w modzie.

W okresie niemieckiej okupacji, Dom Towarowy pozostał otwarty i wspierał powstańców warszawskich, dostarczając im odzież, obuwie i żywność, a także produkując amunicję. Niektóre bombardowania miasta ominęły ten budynek, co pozwoliło mu na wznowienie działalności w maju 1945 roku, włącznie z dystrybucją towarów UNRRA.

Jednak w maju 1950 roku budynek został odebrany rodzinie Jabłkowskich i upaństwowiony. Następnie pełnił różne funkcje, takie jak Centralny Dom Dziecka, Dom Obuwia, siedziby biur, a od 1992 roku działał jako dom handlowy pod nazwą "Arka". W późniejszym okresie mieściła się tam również duża księgarnia Traffic Club.

W czerwcu 1996 roku spadkobiercy ostatnich właścicieli odzyskali budynek i wznowili działalność przedsiębiorstwa Bracia Jabłkowscy po wielu latach.

Budownictwo

Nowoczesny budynek został zbudowany w latach 1913-1914 na miejscu, gdzie wcześniej znajdowała się Heca, czyli miejsce rozrywki ze szwalnią i walkami zwierząt. Projekt powstał dzięki współpracy Karola Jankowskiego i Franciszka Lilpopa, którzy zainspirowani byli wielkimi domami towarowymi we Francji i Niemczech, zwłaszcza berlińskim domem Wertheima autorstwa Alfreda Messela.

Fasada budynku jest podzielona znacznymi, profilowanymi filarami, a główne wejście znajduje się w wnęce, podtrzymywane dwiema kolumnami w stylu doryckim. Konstrukcja budynku opiera się na szkieletowo-żelbetowej strukturze. Wnętrze jest proste i funkcjonalne, a wyróżnia się reprezentacyjną klatką schodową, oświetloną półkolistymi oknami z witrażami stworzonymi przez Edmunda Bartłomiejczyka i wykonywanymi w pracowni W. Skibińskiego, przedstawiającymi eleganckie mieszkanki miasta z różnych okresów. Budynek ten był także pierwszym w Warszawie, który wyposażono w szklaną windę.

W trakcie remontu elewacji budynku w 2017 r. zmieniono kolor fasady z brązowego na pierwotny kolor szary, odrestaurowano sztukaterie oraz elementy metaloplastyki.

W roku 2010 rozpoczęto prace nad nowym obiektem na rogu ulic Brackiej i Chmielnej, który początkowo miał być budynkiem biurowym, a nie sklepami. Ten budynek został ukończony i oddany do użytku we wrześniu 2011 r.

Nowy budynek Braci Jabłkowskich, stworzony przez architektów Ryszarda Girtlera i Marty Girtler-Szymborską, składa się z sześciu kondygnacji nadziemnych. Parter został przeznaczony na usługi, w tym salon telefonii komórkowej, a piętra przeznaczone są na przestrzenie biurowe. Projekt uwzględniał również możliwość stworzenia dużego otworu na dźwig i ruchome schody w stropie nad parterem, co umożliwiłoby rozszerzenie usług na pierwsze piętro oraz ewentualnie do podziemia. Wejście do budynku znajduje się od strony ulicy Chmielnej.

Elewacje budynku zachowują skalę zgodną z historycznym budynkiem Domu Towarowego. Zastosowano okładzinę wykonaną z szarego piaskowca i modrzewia syberyjskiego. Narożnik budynku został zaprojektowany na planie łukowym, a elewacje od ulic Brackiej i Chmielnej harmonijnie się łączą.